01 noviembre 2006

No te veré morir

Ya no será
ya no
no viviremos juntos
no criaré a tu hijo
no coseré tu ropa
no te tendré de noche
no te besaré al irme
nunca sabrás quién fui
por qué me amaron otros.

No llegaré a saber
por qué ni cómo nunca
ni si era de verdad
lo que dijiste que era
ni quién fuiste
ni qué fui para ti
ni cómo hubiera sido vivir juntos
querernos
esperarnos
estar.

Ya no soy más que yo
para siempre y tú
ya
no serás para mí
más que tú. Ya no estás
en un día futuro
no sabré dónde vives
con quién
ni si te acuerdas.

No me abrazarás nunca
como esa noche
nunca.

No volveré a tocarte.

No te veré morir.
Idea Vilariño "Ya no"

4 comentarios:

torredebabel dijo...

levaba anos sen ler este fermoso, fermoso poema de Idea Vilariño e hoxe atopei nel todo iso que sentín a primeira vez que o lin. Graciñas Andrea!

Cobiñas dijo...

Sí, es impresionante en su sencillez. Lo leí por primera vez hace años y nunca pude olvidármelo. Un abrazo, Andrea

Cobiñas dijo...

Grazas a ti, pés de naufragha. Unha aperta, Andrea

Serena dijo...

La verdad este poema es hermoso..
Lo escuché hoy por primera vez, en la feria del libro, donde hicieron entrega de varios premios a poetas y a revistas culturales..

Un beso grande, Juliana.