25 enero 2011

Reescrituras III

¡Fita aquel branco galán,
olla seu transido corpo!

É a lúa que baila
na Quintana dos mortos.

Fita seu corpo transido,
negro de somas e lobos.

Nai: A lúa está bailando
na Quintana dos mortos.

¿Quén fire potro de pedra
na mesma porta do sono?

¡É a lúa! ¡É a lúa
na Quintana dos mortos!

¿Quén fita meus grises vidros
cheos de nubens seus ollos?

É a lúa, é a lúa
na Quintana dos mortos.

Déixame morrer no leito
soñando con froles d'ouro.

Nai: A lúa está bailando
na Quintana dos mortos.

¡Ai filla, co ár do céo
vólvome branca de pronto!

Non é o ar, é a triste lúa
na Quintana dos mortos.

¿Quén brúa co-este xemido
d'imenso boi melancónico?

Nai: É a lúa, é a lúa
na Quintana dos mortos.

¡Si, a lúa, a lúa
coronada de toxos,
que baila, e baila, e baila
na Quintana dos mortos!

Federico García Lorca





Versión de Carlos Núñez sobre el poema de Lorca:



O primeiro amor que eu teña
ha de ser un arrieiro
que non ten bota sen viño
nin a bolsa sen diñeiro.

¡Fita aquel branco galán,
olla seu transido corpo!
Fita seu corpo transido
negro de somas e lobos.

¿Quén fire potro de pedra
na mesma porta do sono?
¿Quen fita meus grises vidros
cheos de nubens seus ollos?

¡É a lúa! ¡É a lúa
coronada de toxos!
¡É a lúa! ¡É a lúa
na Quintana dos mortos!

Déixame morrer no leito
soñando con froles dóuro.
Nai, a lúa está bailando
na Quintana dos mortos.

¡Ai filla, co ar do céo
vólvome branca de pronto!
Non é o ar, é a triste lúa
na Quintana dos mortos.

¿Quén brúa co-este xemido
de inmenso boi melancónico?
¡Nai, é a lúa, é a lúa
na Quintana dos mortos!

¡É a lúa! ¡É a lúa
coronada de toxos!
¡É a lúa! ¡É a lúa
na Quintana dos mortos!

¡É a lúa! ¡É a lúa
coronada de toxos!
¡E baila, ela, ela baila
na Quintana dos mortos!

No hay comentarios.: