30 marzo 2006

Navy bar

Este bar ten balances
E tamén está listo
pra se facer á vela

Encheremos o vaso
con toda a auga d' o Mar
para compor un cock-tail de horizontes

Pendurados d' as horas
atlas xeográficos d’ esperantos
están sin tradución
E tatexan as pipas
c’ o ademán políglota d' as bandeiras

Ese cantar improvisado
é o mesmo
que xa se improvisou n’ algures

¿Quen chegou avisándonos
d’ esa cita noiturna que temos
c’ o vento ao N E
n' a encrucillada d' as estrelas apagadas?

Eiquí bebe de incónito
o Mariñeiro Descoñecido
- sin xeografía nin literatura-
A noite d' os naufraxos
c’ o seu brazo salvavidas
aferrará con nosco unha vela de chubascos

O vaso derradeiro
estaba cheo de despedidas

Polas ruas dispersas
ibamonos fechando
cada un dentro d’ a súa alta-mar

N' o repouso d’ algún vaso
tódalas noites naufraga o Bar.

Manuel Antonio De catro a catro (1926)

4 comentarios:

Anónimo dijo...

Qué bueno sería escucharlo...

Anónimo dijo...

Qué lindo ver el "unha" por escrito...
Leo siempre tu blog. Sólo que a veces me cuesta dejar un comentario.

Cobiñas dijo...

La primera vez que leí este poema, en especial esa estrofa "aquí bebe de incógnito el marinero desconocido...", no pude dejar de pensar qué bien vendría como epígrafe para un trabajo sobre _Detectives salvajes_.

Si te cuesta dejar un comentario será porque las citas no te interpelan. Está todo bien, no tendrían por qué interpelarte.

Anónimo dijo...

Bueno. Si llegaran a rebotárnoslo (espero no estar ayudando al destino con este comienzo de oración), podemos agregarlo para la próxima intentona.
Creo que no entendió el sentido del "cuesta". Más bien, diría, me interpelan demasiado. Un beso grande.