E tamén está listo
pra se facer á vela
Encheremos o vaso
con toda a auga d' o Mar
para compor un cock-tail de horizontes
Pendurados d' as horas
atlas xeográficos d’ esperantos
están sin tradución
E tatexan as pipas
c’ o ademán políglota d' as bandeiras
Ese cantar improvisado
é o mesmo
que xa se improvisou n’ algures
¿Quen chegou avisándonos
d’ esa cita noiturna que temos
c’ o vento ao N E
n' a encrucillada d' as estrelas apagadas?
Eiquí bebe de incónito
o Mariñeiro Descoñecido
- sin xeografía nin literatura-
A noite d' os naufraxos
c’ o seu brazo salvavidas
aferrará con nosco unha vela de chubascos
O vaso derradeiro
estaba cheo de despedidas
Polas ruas dispersas
ibamonos fechando
cada un dentro d’ a súa alta-mar
N' o repouso d’ algún vaso
tódalas noites naufraga o Bar.
Manuel Antonio De catro a catro (1926)
